Onze historiek. Van het prille begin naar 160 bewoners.
De congregatie van de Zusters van de H. Familie van Ieper - gesticht in 1840 - was en is nog steeds hoofdzakelijk actief op het gebied van onderwijs. De congregatie werd immers gesticht voor de opvang van arme en verlaten kinderen; dit omvatte voornamelijk opvoeding en onderwijs.
Doch vanaf het prille begin keek de stichter, E.H. Struye, ook uit naar de opvang van de mens aan het eind van zijn levensbaan: zodra de school zich begon te vestigen, huisvestte hij ook oudere dames op kamer…
Nu het onderwijs van kinderen en jonge mensen meer en meer op eigen benen gaat staan, evolueert de Congregatie zeker in de bedoelingen van de Stichter, wanneer zij zich ook toelegt op de bejaardenzorg.
In de de Stuersstraat nr. 21, dus dicht bij het moederklooster, ligt thans het woonzorgcentrum “HUIZE ZONNELIED”, met een capaciteit voor 160 bewoners en functioneert als een afzonderlijke V.Z.W.
In de jaren '60 waren de Ieperse Zusters Arme Klaren nog slechts gering in aantal en toch bewoonden zij een zeer groot klooster. Na veel bidden, wikken en wegen en raad vragen, beslisten zij de volledige linkervleugel van hun gebouwen af te staan.
Begin juli 1967 werden daartoe de eerste onderhandelingen aangeknoopt met de Zusters van de H.Familie. Ook die moesten heel wat nadenken en vroegen zich bekommerd af tot welk apostolisch doel die overname zou kunnen dienen.
Onder de stuwing van Gods Geest, wellicht zonder voldoende financiële berekening, werd beslist het voorstel van de Zusters Arme Klaren te aanvaarden en die vleugel om te bouwen tot een rusthuis voor bejaarden.
Nu moest zowel de bisschoppelijke overheid als de familie du Parc Locmaria daarover ingelicht worden, want geheel het domein was vroeger eigendom van de Hooggeboren Heer Hadelin du Parc van Vlamertinge.
Deze had er na de Eerste Wereldoorlog een nieuw klooster laten bouwen, dat hij in 1923 overdroeg aan de gemeenschap van de Zusters Arme Klaren. Instemming met het voorstel werd vlot verkregen en in oktober 1967 werd reeds de notariële akte opgemaakt.
Nu kon de nieuwe realisatie beginnen. Aanvankelijk werd aan verbouwing gedacht: van de 2 verdiepingen met zeer hoge kamers, 3 verdiepingen maken.
Al spoedig bleek dat zoiets niet te realiseren was, gezien de officiële eisen gesteld aan een modern bejaardentehuis.
Daarom werden plannen gemaakt om het geheel af te breken en een nieuw complex op te richten. Architect werd de heer Luc Coomans en aannemers de heren Logie en Menu.
November 1974: Officiële ingebruikname rusthuis
Na heel wat moeilijkheden met de administratie, die veel vertraging aan de bouw veroorzaakten, was het eerste deel van het gebouwencomplex - 75 studio’s en appartementen - in oktober 1974 ver genoeg gevorderd om er de eerste 7 bejaarden te ontvangen.
Officieel werd het op 1 november in gebruik genomen, met Zr. M. Françoise als verantwoordelijke. In november 1975 waren alle kamers bezet. Pas in de lente van 1976 was dit gebouw volledig afgewerkt en op 15 mei plechtig ingewijd.
Vanaf 1976 kwamen we in de jaren waarop het beleid van de rusthuizen sterk evolueerde. De bevolking verouderde, steeds meer mensen werden hulpbehoevend. Ook voor “Huize Zonnelied” bleek al spoedig dat de opname-aanvragen het aanbod overstegen.
Een 4-tal huizen, gelegen achter het rusthuis, werden aangekocht. In september 1979 werd er reeds een bouwaanvraag ingediend bij het Ministerie van Volksgezondheid en Gezin.
Via de aanpassing en de uitbreiding van de bestaande gebouwen, hoopte men te voldoen aan de dringende vraag tot opname van talrijke zorgbehoevende bejaarden. In maart 1980 kwam vanwege het Ministerie het principieel akkoord tot het uitvoeren van de herconditionerings- en uitbreidingswerken. Toen begon oponieuw de lange administratieve weg van aanvragen, voorstellen, af- en goedkeuringen,…
Dit alles resulteerde uiteindelijk in de subsidiëring door het Rijk en de Provincie. In maart 1983 werd dan ook definitief gestart met de bouw van de nieuwe vleugel. De huizen - gelegen langs de Stationsstraat - werden afgebroken en de bouwwerken van de nieuwe vleugel aangevat.
De bedoeling was om na de uitvoering van de werken de globale capaciteit tot 105 bedden te brengen.
1983: Eerste uitbreiding
In juli 1986 kwamen de eerste bewoners en wanneer 1987 zich aankondigde, was de capaciteit reeds volzet, hoewel nog veel moest in orde gebracht worden... Maar ook aan bouwperikelen kwam een einde en op 17 september 1988 kon dit nieuwe gedeelte plechtig ingewijd worden. Sinds augustus 1988 werd "Huize Zonnelied" ook definitief erkend als 'Rust- en Verzorgingstehuis'.
Vanaf 1986 kon Huize Zonnelied ook rekenen op de medewerking van een groep vrijwilligers. Deze vrijwilligers zijn van onschatbare waarde in het geheel van de werking van het rusthuis. Naast de aanwezigheid en de begeleiding in heel wat activiteiten voor de bejaarden, verzorgen zij om de veertien dagen het 'Rijdend Winkeltje' en bedienen zij elke namiddag de 'Bar'.
1985: nieuwe dagelijks verantwoordelijke
Zr. M. Françoise die vanaf de beginperiode het rusthuis met raad en daad leidde, was oud en ziek geworden.
In mei 1985 nam Mw. Engels-Pauwelyn Bernadette de functie op van dagelijks verantwoordelijke, Zr. M. Françoise werd afgevaardigd beheerder.
Zij overleed op 25 september 1993. Met haar overlijden werd als het ware een hoofdstuk uit de geschiedenis van "Huize Zonnelied" afgesloten...
1988: Ingebruikname serviceflats Thuyneheem
In augustus 1988 werden de 7 serviceflats "Thuyneheem" in gebruik genomen. Deze flats sluiten op elke verdieping aan bij het rusthuis waardoor de bewoners zich binnen een beschermde omgeving bevinden: bij een eenvoudige oproep wordt directe hulp geboden.
De bewoners van de serviceflats kunnen eveneens, indien zij dit wensen, gebruik maken van de gemeenschappelijke ruimte van het rusthuis: de polyvalente zaal, de kapel, de bar en de tuin.
Zij worden via het huiskrantje "De Zonnewijzer" op de hoogte gebracht van de activiteiten binnen het rusthuis waarvan deze animatie uiteraard vrijblijvend is.
Indien de toestand van de bejaarde het niet meer toelaat in de serviceflat te blijven, is er prioriteit tot opname in het rusthuis.
1991: Ingebruikname eerste kamer kortverblijf
In 1991 mochten we de eerste bejaarden begroeten in de kamer "Kortverblijf".
Deze formule van opname is een welgekomen steun en hulp voor wie een bejaard familielid thuis verzorgt.
Het verblijf kan maximum 60 opeenvolgende dagen (en per paar maximum 90 dagen) duren. Het is eveneens een interessante formule voor wie uit het ziekenhuis ontslagen wordt en het thuis momenteel moeilijk alleen aankan.
1993: Ingebruikname serviceflats du Parc
Het huis in de G. de Stuersstraat, aanpalend vooraan aan de kapel en achteraan aan het rusthuis kwam vrij en werd door de zusters van de H.Familie aangekocht.
Het werd afgebroken om plaats te maken voor 12 nieuwe serviceflats. Deze kregen de naam "Residentie du Parc", naar de schenkers van het vroegere complex der Zusters Arme Klaren.
In oktober 1993 werden deze serviceflats in gebruik genomen.
1993: Aangepaste opvang voor bewoners met dementie
het laatste deel van hun oorspronkelijk klooster vrijgekomen.
Ook dit deel werd verbouwd, enerzijds tot woonruimte voor de communauteit van de zusters van de H.Familie die in "Huize Zonnelied" wonen en anderzijds tot nieuwe voorzieningen voor de bejaarden.
Deze nieuwe voorzieningen waren ook van belang voor de verdere uitbouw van de bewonergerichte werking.
Het rusthuis werd reeds geruime tijd geconfronteerd met het probleem naar opvang van dementerende bejaarden. Elke vraag naar behandeling en benadering van de ziekte moet starten bij de bewoner zelf, vanuit zijn eigen mogelijkheden. Daarom was het noodzakelijk, gezien het functioneringsniveau en het toenemend aantal dementerenden, in twee groepen samen te komen.
Een eerste leefgroep is de begeleidingsgroep:
Deze mensen zijn, onder begeleiding en oriëntatie, nog in staat om eenvoudige opdrachten uit te voeren. Zij krijgen de beschikking over een knusse leefkamer, huiselijk ingericht met aangepaste aandacht voor hygiëne en comfort, met keuken en zithoek.
Geheugensteuntjes worden aangebracht om de bejaarden te oriënteren in de tijd, de ruimte en het herkennen van personen; vb. kalenders, klokken, een prikbord, een themahoekje en aanduidingen van data en seizoenen.
Contacten met de buitenwereld ondersteunen en oriëntatie, vb. dag- en nachtritme.
Huishoudelijke activiteiten zijn een belangrijk aanknopingspunt. Zeer belangrijk is het om angst en onrust te voorkomen: het doelloos zitten moet ingevuld worden met een zinvolle tijdsbesteding.
Er wordt getracht de bejaarden uit hun isolement te halen en tot rust te brengen.
Naast de begeleidingsgroep is er de verzorgingsgroep:
Hier wordt verzorging, aandacht en animatie aangeboden op een passende en doeltreffende wijze. Bij deze bejaarden overheerst de passiviteit, maar men blijft permanent aandacht hebben om de resterende mogelijkheden nog te activeren.
Er wordt getracht hen uit hun isolement te halen en tot rust te brengen door samen koffie te drinken, verhalen te vertellen, te zingen, via relaxatieoefeningen, beperkte bewegingsoefeningen en zoveel meer...
Het accent ligt hier op aanwezig-zijn, respect tonen t.o.v. de bewoner, met andere woorden het zelfwaardegevoel van de bewoner bevestigen.
1993: nieuwe kinesitherapie en bewegingsruimte
Op de 2de verdieping mochten we dan een moderne kinesitherapieruimte in gebruik nemen: functioneel, luchtig, en met ruime mogelijkheden voor de bejaarde bewoners die er dagelijks hun mobiliteit verbeteren of stabiliseren.
Zij doen dit onder de kundige leiding van 3 kinesitherapeuten, een psycho-mototrisch therapeut en een ergotherapeute.
Ook de vroegere kloostertuin (een grote moestuin) werd volledig nieuw aangelegd tot een echte oase van rust en sereniteit, waar het bij mooi weer heerlijk wandelen is.
Brede wandelpaden zorgen voor een vlotte toegankelijkheid voor rolwagens en alle wegen leiden naar een stemmig kapelletje dat een waardig accent beidt aan deze groene ruimte.
1995: nieuwe kapel
En nog waren de bouwvakkers niet verdwenen! Tussen het rusthuis en de serviceflats "Residentie du Parc" staat de kapel.
De oude kapel werd afgebroken en heropgebouwd. Architecten waren de heren Luc en Jean Coomans, kleinzoon en achterkleinzoon van de architect Jules Coomans, die een groot deel van Ieper en dus ook de kapel heropbouwde na de Eerste Wereldoorlog. Zo kwam aan de G. de Stuersstraat een volledige nieuwe kapel.
De oude devoties, O.L. Vrouw van La Salette en de H. Rita kregen er opnieuw hun plaats.
De kapel is zeer goed toegankelijk vanaf de straat (met een liftje voor eventuele rolstoelgebruikers) en ook vanuit het rusthuis is de toegang geen enkel probleem.
Een verbetering waar iedereen dankbaar voor is. De inwijding van de nieuwe kapel had plaats in oktober 1995 door E.H. Vicaris Vandecasteele.
Samen met de bouw van de nieuwe kapel kwamen er op de 2° en de 3° verdieping eveneens 8 nieuwe rusthuiskamers bij. Deze kamers werden in oktober 1995 in gebruik genomen.
2000: Centrum voor Dagverzorging "Zonnegloed"
Op 1 januari 2000 zijn we officieel van start gegaan met een nieuw initiatief, een Centrum voor Dagverzorging "Zonnegloed", we werden erkend voor 15 verblijfseenheden. Het Centrum voor Dagverzorging is gericht op de thuiswonende oudere die nood heeft aan begeleiding, stimulatie of verzorging met als doel de bejaarde langer zelfstandig thuis te laten wonen.
Oorspronkelijk zijn we van start gegaan met 3 gebruikers in een deel van de polyvalente zaal. In de eerste week van april 2002 verhuisde Zonnegloed naar een locatie in de Stationsstraat.
December 2006: Definitieve verhuis van het CDV
In het najaar van 2004 werden de afbraakwerken van het huis "Oude Pastorij" beëindigd. Kort daarna is men gestart op het gelijkvloers met de nieuwbouw van het Centrum voor Dagverzorging "Zonnegloed" voor 15 gebruikers.
De werking van het CDV Zonnegloed wordt gekenmerkt door het werken in 2 homogene groepen, op 2 verschillende locaties.
Vanaf november 2006 werd deze werking verdergezet in de nieuwbouw Centrum voor Dagverzorging, gelegen in de de Stuersstraat 25.
De multifunctionaliteit van de nieuwbouw laat toe dat op deze locatie in verschillende groepen kan gewerkt worden.
2006: Zorgflats "Zilverschoon" Centrum kortverblijf "Zonnedans"
Met de nieuwbouw van het dagverzorgingscentrum werd tevens de bouw gerealiseerd van 4 zorgflats en 3 kamers kortverblijf.
De zorgflats "Zilverschoon" werden als serviceflatgebouw erkend door het Ministerie van de Vlaamse Gemeenschap voor 4 woongelegenheden.
Het decreet van 5 maart 1985 vormt het juridische kader en regelt de erkenning en subsidiëring van de voorzieningen voor bejaarden.
Deze zorgflats zijn niet te verwarren met onze reeds bestaande serviceflats Thuyneheem en Du Parc.
Een zorgflat is een stap verder dan een serviceflat.
Bewoners van een zorgflat krijgen verpleegkundige zorgen vanuit het rusthuis, maar via het principe van de thuisverpleging (thuisverplegingsdienst Helena).
In het rusthuis ligt de nadruk op de permanente zorgverlening, bij de zorgflats is deze zorgverlening begrensd.
April 2008 - februari 2012: Tijdelijke herlocatie
In april 2008 verhuisden wij voor een periode van 4 jaar naar de voormalige Kliniek Zwarte Zusters (Huize Zonnelied St.-Pieters).
Dit ging gepaard met een uitbreiding tot 150 woongelegenheden (+3 kamers kortverblijf).
Gedurende deze periode werd er in de de Stuersstraat (Huize Zonnelied Heilige Familie) een nieuwbouw gerealiseerd.
April 2010: Opstart zorgvernieuwingsprojecten
In april 2010 stelde de vzw Huize Zonnelied haar nieuwe zorgvernieuwingsprojecten voor: Zorghotel Ypris, Centrum voor Dagverzorging Zonnewende en Psychosociale begeleiding Hannah.
21 februari 2012: Huize Zonnelied komt thuis
Deze verhuis ging gepaard met de uitbreiding van 3 extra woongelegenheden, het woonzorgcentrum telt nu 160 woongelegenheden (153 + 3 kamers kortverblijf + 4 woongelegenheden zorghotel) De hoofdinkom van het woonzorgcentrum is niet langer via de de Stuersstraat 21, maar in de Stationsstraat 24.